Niedawno na łamach czasopisma Neuropsychopharmacology opublikowano wyniki przełomowego badania przeprowadzonego przez naukowców z University of Chicago. Odkryli oni, że niskie dawki dimetyloamidu kwasu lizergowego (LSD), znanej substancji psychoaktywnej, mogą mieć potencjalne działanie antydepresyjne u osób z łagodnymi do umiarkowanymi objawami depresji. To odkrycie może otworzyć nowe ścieżki w leczeniu zdrowia psychicznego, gdzie depresja przez lata pozostawała znaczącym wyzwaniem, a tradycyjne metody leczenia nie zawsze były skuteczne dla wszystkich pacjentów.
Depresja – wyzwanie dla współczesnej opieki zdrowotnej
Depresja to jedno z największych wyzwań współczesnej opieki zdrowotnej, wpływając na życie milionów osób na całym świecie. Tradycyjne metody leczenia, takie jak leki antydepresyjne i psychoterapia, nie zawsze okazują się skuteczne, co skłania do poszukiwania alternatywnych podejść terapeutycznych. Ostatnio coraz większą uwagę zwraca się na substancje psychodeliczne, takie jak psylocybina (znajdująca się w „magicznych grzybach”) i LSD.
LSD – Krótki przegląd
LSD to potężny, syntetyczny psychodelik, znany ze swoich głębokich efektów na percepcję, emocje i myśli. Syntetyzowany po raz pierwszy w 1938 roku, zyskał popularność w latach 60-tych XX wieku. Charakteryzuje się zdolnością do wywoływania intensywnych halucynacji i zmienionych stanów świadomości, nawet w niskich dawkach. Coraz bardziej popularną, choć medycznie niesankcjonowaną praktyką jest mikrodawkowanie – przyjmowanie bardzo niskich dawek substancji psychoaktywnych.
Badanie University of Chicago
Badanie przeprowadzone przez University of Chicago skupiło się na 39 zdrowych ochotnikach w wieku 18-35 lat, rekrutowanych ze społeczności uniwersyteckiej. Uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy w zależności od wyników w Inwentarzu Depresji Becka II, standardowym narzędziu do oceny depresji. Osoby z wynikami wskazującymi na łagodną do umiarkowaną depresję utworzyły grupę „wysokiej” depresji, podczas gdy osoby z niższymi wynikami – grupę „niskiej” depresji.
Każdy uczestnik przeszedł dwie pięciogodzinne sesje laboratoryjne, otrzymując albo 26 mikrogramów LSD, albo placebo w losowej kolejności, z co najmniej tygodniową przerwą między sesjami. Aby zapewnić podwójnie ślepą próbę, ani uczestnicy, ani badacze nie wiedzieli, kto otrzymał LSD, a kto placebo podczas każdej sesji. Badanie obejmowało różne metody oceny efektów LSD: subiektywne oceny nastroju i efektów narkotyku, zadania kreatywności, zadania rozpoznawania emocji na twarzach, pomiary sercowo-naczyniowe oraz testy krwi do mierzenia poziomu LSD.
Uczestnicy, niezależnie od poziomu depresji, zgłaszali odczuwanie efektów LSD i bardziej podobali się efekty narkotyku w porównaniu z placebo. Grupa z wysokim poziomem depresji wykazała tendencję do większego cieszenia się efektami LSD niż grupa z niskim poziomem depresji. Uczestnicy z wyższymi wynikami depresji doświadczyli także znaczących wzrostów w miarach nastroju, takich jak euforia i wigor po spożyciu LSD, trendu nie zaobserwowanego w grupie z niską depresją.
Wnioski z badań – LSD wywołuje długotrwały efekt antydepresyjny
Jednym z najważniejszych odkryć badania było obserwowane 48 godzin po sesji LSD. Uczestnicy z grupy z wysokim wynikiem depresji zgłosili znaczący spadek swoich wyników depresji, mierzonych za pomocą Inwentarza Depresji Becka II, w porównaniu z ich wynikami po sesji placebo. Sugeruje to potencjalny długotrwały efekt antydepresyjny LSD, szczególnie u osób z istniejącymi objawami depresyjnymi.
Uczestnicy, niezależnie od poziomu depresji, zgłaszali odczuwanie skutków LSD i bardziej lubili działanie LSD w porównaniu z placebo. Grupa o wysokim stopniu depresji wykazywała tendencję do cieszenia się efektami LSD w większym stopniu niż grupa o niskiej depresji. Uczestnicy z wyższymi wynikami depresji doświadczyli także znacznego wzrostu wskaźników nastroju, takich jak podniecenie i wigor, po spożyciu LSD, tendencji nieobserwowanej w grupie o niskim poziomie depresji.
Odkrycia dostarczają wstępnych dowodów na to, że „osoby z obniżonym nastrojem mogą doświadczać różnych efektów po pojedynczej dawce leku, w porównaniu z osobami niecierpiącymi na depresję” – wyjaśniła de Wit. „Jednakże, te początkowe wyniki muszą zostać powtórzone i rozszerzone na inne próbki”.
W przeciwieństwie do popularnych twierdzeń o mikrodawkowaniu zwiększającym kreatywność, LSD nie wpłynęło znacząco na wyniki w różnych zadaniach związanych z kreatywnością. Dodatkowo, narkotyk nie wpłynął na zdolności rozpoznawania emocji na twarzach. Pod względem fizjologicznym, LSD zwiększyło zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe, podczas gdy tętno pozostało niezmienione. Co ciekawe, poziomy plazmy LSD nie korelowały ani z subiektywnym doświadczeniem narkotyku, ani z tym, jak bardzo uczestnicy lubili jego efekty.
Ograniczenia i kierunki przyszłych badań
Jednak badanie nie jest pozbawione swoich ograniczeń. Grupa z wysokim poziomem depresji zgłaszała tylko łagodne do umiarkowane objawy, i nie jest jasne, czy wyniki miałyby zastosowanie do osób z bardziej ciężką depresją. Ponadto, badanie używało tylko pojedynczej dawki LSD, pozostawiając niezbadane potencjalne efekty powtarzającego się mikrodawkowania. Innym ograniczeniem była homogeniczna natura grupy uczestników, głównie składającej się z młodych dorosłych z pewnym wcześniejszym doświadczeniem psychodelicznym i minimalnymi negatywnymi reakcjami.
Zakończenie
Podsumowując, badanie to ma znaczące znaczenie dla przyszłych badań nad leczeniem depresji. Ważne jest jednak, aby zachować ostrożność w kwestii samoleczenia i podkreślić znaczenie kontrolowanych badań naukowych. To odkrycie może być krokiem w stronę zrozumienia złożonych mechanizmów wpływających na ludzki nastrój i otwiera nowe perspektywy w poszukiwaniu skuteczniejszych metod leczenia depresji. Chociaż wyniki są obiecujące, konieczne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć potencjalne korzyści i ryzyko związane z wykorzystaniem LSD w terapii depresji. Przyszłość badań nad psychodelikami w kontekście zdrowia psychicznego zapowiada się fascynująco, dając nadzieję na nowe, skuteczniejsze metody leczenia.
